Fashion!

There was a sense of disappointment as we left the mall
All the young people looked the same
Wearing their masks of cool and indifference
Commerce dressed up as rebellion
Bloc Party - Uniform

Enkele weken geleden belandde er een interessant mailtje in mijn VU-mail inbox. Het betrof een workshop recensies schrijven over mode, georganiseerd door een bekende organisatie die dingen met cultuur doet voor jongeren. Ik wil niet te specifiek zijn en ga geen namen noemen, want ik ga nu een klein beetje negatief doen, en dan wil ik liever niet dat mensen die bij deze workshop betrokken zijn dat met al teveel Google-werk kunnen vinden. Je snapt het wel.

De recensente in mij was meteen enthousiast: modeshow kijken bij Hip Nieuw Merk, recensie schrijven, feedback door journaliste van Bekende Krant (wederom, geen namen). Cool! Dus ik schreef me in.

Pas later bedacht ik mij dat er op die workshop waarschijnlijk niet veel mensen zoals ik af zouden komen, maar vooral veel pretentieuze modemeisjes en pretentieuze journalistiekstudentes (waarvan er tig miljoen zijn maar die later allemaal dezelfde baan bij de Cosmo willen hebben, dat idee). Dus niet meisjes zoals ik, die gewoon schrijven voor de lol, meisjes die een kledingkast hebben die voor een aanzienlijk deel volhangt met uitverkoopjes (kan mij het wat schelen dat ik niet de eerste ben die 'm heeft, als het shirtje maar goed zit en de kleur maar leuk staat), meisjes die niet op naaldhakken kunnen/willen lopen, meisjes die zich niet altijd even comfortabel voelen in hippe jurkjes en meisjes die geen periodes doormaken waarin ze hysterisch aan de lijn doen. Of, echt eerlijk, meisjes die gewoon nooit aan de lijn doen. Stukken simpeler.

Toen ik vanmiddag de zaal binnenkwam waar het inleidende praatje werd gehouden, werd mijn voorgevoel bevestigd: het eerste wat ik zag was een zaal vol meisjes die hun uiterste best hadden gedaan de hipste van het stel te zijn. Gelukkig hadden ze aan mij op mijn afgetrapte vale All Stars geen concurrentie. Ik zag angstaanjagend hoge hakken, glanzende rokjes, glitterbroeken, haarbanden, hoornen brillen, catsuits, parelkettingen, gigantische oorbellen, grote glimmende kettingen en gescheurde leggings. Een griezelig groot deel van de meisjes liet het koekje bij de koffie liggen. Dat heb ik nog nooit gedaan.

Na het inleidende praatje liepen we naar het gebouw waar de show werd gehouden. Spanning! Sensatie! Er was een heuse rode loper, we moesten onze kaarten laten zien bij de ingang, de eerste persoon die ik bij binnenkomst zag was Bastiaan van Schaik (jaja, wie kent 'm niet) en in de foyer stond iedereen druk hip te doen en te socializen, terwijl er een fotograaf fanatiek bezig was met het spotten van diehard fashionista's. In de hoek stond een rek met gratis weg te graaien magazines. Ik keek gefascineerd om me heen.

En even later begon de show. Verrassing van de dag: een modeshow duurt dus maar tien minuten. Dat zeggen ze er nooit bij in de Glamour of bij Holland's Next Top Model. Zo'n hele show is dus best een hoop heisa voor tien minuutjes kleren kijken. En tja, de show.. Het was echt bijzonder om dat een keer te zien, serieus. Ik zag een hoop fladderige jurkjes, wijde truien, skinny broeken, jasjes (met schoudervullingen!), en dat alles in het zalmroze, bruin, blauwgrijs en okergeel.. En eigenlijk, daar val ik door de mand als zijnde diehard niet-fashionista, vond ik het allemaal niet zo mooi. Maarja, zeg dat maar eens netjes in een professionele recensie. Je snapt het: I'm stuck. Ik blijf nu bij het schrijven van de recensie al hangen op een schamele 166 woorden. Van de 500. Oeps!

Conclusie van de dag: de modewereld is fascinerend, maar overoverduidelijk niet-mijn-ding.

(dit stukje heb ik eerder geplaatst op mijn andere blog: tessmania.punt.nl)