This Is Just To Say

I have eaten
the plums
that were in
the icebox

and which
you were probably
saving
for breakfast

Forgive me
they were delicious
so sweet
and so cold

- William Carlos Williams

Een aanrader voor iedereen die van lezen houdt... of nee, gewoon voor iedereen: The Fault in Our Stars van John Green. Humor, soms op het randje, soms zwart als de nacht, afgewisseld met diep drama en bijzonder slimme en mooie verwijzingen naar classics uit de Engelse en Amerikaanse literatuur, o.a. naar Shakespeare, William Carlos Williams en Walt Whitman.

Ik wil het maar even zeggen.

Een beknopte omschrijving, schaamteloos gestolen van bol.com:

Diagnosed with Stage IV thyroid cancer at 12, Hazel was prepared to die until, at 14, a medical miracle shrunk the tumours in her lungs... for now. Two years post-miracle, sixteen-year-old Hazel is post-everything else too post-high school, post-friends and post-normalcy. And even though she could live for 'a long time' (whatever that means) Hazel lives tethered to an oxygen tank, the tumours tenuously kept at bay with a constant chemical assault. Enter Augustus Waters, a match made at cancer kid support group, Augustus is gorgeous, in remission, and - shockingly, to her - interested in Hazel...

Van alle personen die mij dit boek aan hadden kunnen raden, kreeg ik de tip van de meest onwaarschijnlijke persoon: mijn grote kleine broer M., die nooit eerder interesse in boeken heeft getoond. Deels vanwege de intrigerende beschrijving, deels vanwege de pure verbazing over waarom hij dit boek zo geweldig vond, ben ik het gaan lezen.

En nu kan ik alleen maar zeggen: GA HET LEZEN.

Mind you: ik heb het boek nog niet uit. Het einde is mogelijk ongelofelijk klote. Heel eerlijk gezegd verwacht ik weinig anders van een boek over iemand met terminale kanker. Maar daarom deel ik de tip nu (hier volgt iets wat voor wijze les moet doorgaan): ook al is de bestemming niet wat je had gehoopt... als de weg ernaar toe de moeite waard is, en dat is in dit geval hoe dan ook absoluut het geval, dan zou ik de reis zeker maken.

Leuk feit: hoofdpersoon Hazel kent één gedicht uit haar hoofd. Dat gedicht is The Red Wheelbarrow van William Carlos Williams. Toevallig de schrijver van het enige gedicht dat ik uit mijn hoofd ken: This Is Just To Say. Een gedicht dat mij tijdens literatuurcolleges enorm heeft geïntrigeerd. Ik wil het maar even zeggen.

Update: Uit. Sprakeloos. Lees het!