vrijdag 31 juli 2009

O, weergoden!

Zo rond de eerste dagen van de maand augustus ben ik zomaar ineens obsessief bezig met het weerbericht. Dat dat geen toeval is hoef ik natuurlijk niemand te vertellen, want in het derde weekend van augustus vindt Lowlands plaats, een evenement waarbij het weer een toch wel heel erg belangrijke factor is.

Ik hoop altijd dat ik een lichte tas kan inpakken met wat shirtjes, een korte broek en gympen. Meestal zit dat er echter niet in, want mijn in vijf jaar opgedane ervaring mij heeft geleerd dat het tijdens Lowlands meestal zeikerig wisselvallig is. Modder en stof, heet en koud, nat en droog wisselen elkaar in rap tempo af, waardoor je bijvoorbeeld je tent uitstapt in korte broek en T-shirt, en je voordat je bij het festivalterrein bent alweer rechtsomkeert moet maken om je poncho, je trui en je regenlaarzen te halen. Natuurlijk vraag je je dan een kwartier later alweer af waarvoor dat eigenlijk nodig was: het is alweer droog en de rest van de dag loop je rond op zweterige rubberlaarzen, zeulend met je poncho en je trui, en schijnt er een lekker zonnetje bij een temperatuur die precies hoog genoeg is voor dat ene luchtige shirtje dat nog in je tent ligt.

Morgen is het 1 augustus, en ik ben vast begonnen met het dagelijks checken van knmi.nl en weer.nl, mijn favoriete weerwebsites. Vooral die eerste, met de tiendaagse ensembleverwachting en de experimentele maandverwachting, kan op veel bezoekjes rekenen. De vraag is echter: wat zegt het nu allemaal? Want Nederland is een kwelling voor elke weerman: je kunt nergens van op aan. Ik heb een keer meegemaakt dat er een heel Lowlandsweekend 80% kans op neerslag was, en dat er geen druppel gevallen is. Je weet het toch nooit.

Slechts één ding is zeker: ik bid deze weken tot de weergoden voor een zonnig Lowlands. Want hoewel sommige festivalgangers beweren dat regen (en dus veel modder) een essentieel onderdeel is van de Festival Experience kan ik de tot-aan-je-knieën-in-de-modder-ervaring à la Lowlands 2006 missen als kiespijn.

woensdag 29 juli 2009

La Roux

La Roux is gaaf.

Toegegeven, smaken verschillen, maar je kunt niet om het fenomeen La Roux heen: die lekkere synthesizergeluiden, dat woeste rode haar dat het op wonderbaarlijke wijze wint van de zwaartekracht, dat hoge stemgeluid en die heerlijk bizarre videoclips.

La Roux komt op Lowlands.

Yesss! Duidelijk een moment om het dak er even goed vanaf te knallen. En een goed moment om hard, hoog en vals mee te schreeuwen, want op Lowlands is het volume toch zo hoog dat niemand je hoort.

La Roux werkt aanstekelijk.

Als ik die clips zie moet ik echt de neiging onderdrukken de raarste kleuren make-up uit m'n kast te trekken, en m'n haar met een föhn en veel haarlak in net zo'n absurde kuif te dwingen. Ook kan ik het niet laten goed hard mee te zingen. Voor mijn omgeving zou het mooi meegenomen zijn als ik bij op Lowlands voor een paar weken gruwelijk mijn stem kwijtraak, want geloof me: van de falsetto van La Roux wordt niet iedereen vrolijk, maar van mijn gepiep en gekraak wordt niemand vrolijk. Behalve ikzelf dan, maar ik hoef het met oordopjes in op de fiets ook niet aan te horen.

vrijdag 24 juli 2009

Onbegrip

Toen ik vorig jaar, na een zwaar en vermoeiend weekend op het Lowlandsgras, vanaf station Castricum naar mijn huis sjokte in mijn grauwe, verwassen, met bruingroene modder- en grasvlekken besmeurde spijkerbroek, mijn verregende weekendtas met tegenzin achter me aan rollend, liep me een oudere dame tegemoet. Ze zag er, zoals men dat zegt, tiptop uit: haar witgrijze haren opgestoken, de kleuren van haar rok en haar jasje geheel gematcht met haar zwarte hakjes die fier op het trottoir tikten.

Toen de dame mij zag, verscheen er een blik van uiterste walging op haar keurig opgemaakte gezicht, en besloot ze zelfs enkele stappen van de stoep af te stappen, om via het gras met een boog om me heen te lopen. Het grás nog wel, vol modder en hondenpoep en God-weet-wat. Dat moet nogal wat geweest zijn voor zo'n dame. Maar blijkbaar was het aanzicht van een brakke en besmeurde festivalganger reden genoeg om haar schoenzolen vuil te maken. Ik zag aan haar gezicht wat ze over me dacht, en zag niet veel meer dan heel wat minachting en een vleugje angst. In haar ogen was ik tuig. Van de onderste richel. Ik zat waarschijnlijk aan de drugs en de drank, luisterde naar teringherrie, liet me in met de verkeerde mensen en misschien had ik zelfs een uitkering...

En weet je? Ik had er bijna wat van gezegd. Terwijl ik normaal toch echt liever m'n schouders ophaal over mensen die geen idee hebben wat een festival als Lowlands inhoudt, de oudere generatie, brave CDA-stemmers die nog nooit ook maar een teen buiten de gebaande paden hebben gezet, mensen doen wat er van ze verwacht wordt omdat dat van ze verwacht wordt. Normaal maak ik me daar niet druk om. Laat ze lekker. Maar de walging die er op het gezicht van deze vrouw stond werd me bijna teveel. Als er op dat moment een flink sarcastische opmerking naar boven was geborreld, dan had ik me zeker niet ingehouden deze uit te spreken. Helaas schort het bij mij vaak aan de juiste sarcastische opmerking op het juiste moment. Dus ik hield m'n mond, probeerde tóch m'n schouders op te halen en vertelde mezelf dat sómmige mensen Lowlands nooit zullen begrijpen. En misschien is dat maar beter ook, want ik zou m'n oma er niet tegen willen komen.

Wat?

Dit is een blog met enkel en alleen schrijfsels over mijn uitspattingen op muzikaal gebied. Concertverslagen, festivalverslagen, foto's, filmpjes, links naar mijn recensies op 3VOOR12/Noord-Holland etc. More soon!

Things I do for LLov ;)