Recensiekoning: vijf sterren

Wat is een betere reden om je huis op te ruimen dan het bezoek van zes wildvreemde mensen met een gave website vol (soms meedogenloze) recensies over alles? Eerlijk gezegd zou ik het niet weten. Niemand wil het risico lopen zijn huis terug te zien op recensiekoning.nl, met één ster of zelfs nog minder.

Zo sloeg ik vorige week zondag aan het opruimen. Enkele dagen eerder had ik bericht gekregen van Recensiekoning. Ik had het boek Recensiekoning recenseert Nederland besteld, en kreeg dat niet alleen zonder verzendkosten en mét goodiebag opgestuurd, nee: de schrijvers zouden het hoogstpersoonlijk komen brengen tijdens de Recensiekoning Zomertoer. Met zijn zessen - of toch vijven? - in een busje, vergezeld door een koeltas met bier.

Gisteren vond de Zomertoer plaats, en bleek Castricum de eerste bestemming te zijn. Ik verwelkomde 10e, RuSt, Joost, Olaf, Gustav en de productie-assistente en we dronken koffie (dakterras: vijf sterren). Intussen werden onder andere mijn laptop, de auto van de buurvrouw, het vogelhuisje en het dakterras bestickerd (wildplakken: vijf sterren).

Ik was heel blij met het boek en met het feit dat ons dakterras vijf sterren kreeg, maar zoals dat soms gaat heb ik niet bijdehand gevraagd of ik ook niet zo af en toe eens een recensie voor ze mag schrijven, laat staan dat ik heb opgeschept over mijn schrijfervaring. Bovendien heb ik ze niet eens een koekje aangeboden (sorry daarvoor).

Ik zweer het je, als ik later groot ben wil ik ook met vijf vrienden door het land reizen, boeken signeren en bij wildvreemde mensen koffie en/of bier drinken op het dakterras! Het bezoek krijgt vijf sterren, omdat ik het zo leuk vond dat ze langskwamen. Dat ontbrekende koekje maak ik graag een keer goed met zelfgemaakte chocoladetaart.

PS: de buurvrouw heeft de sticker probleemloos van haar auto kunnen verwijderen, dus dat wordt gelukkig geen schadeclaim!

De Jurk

Goh, moet je naar een feestje?

Zo, wat zie jij er sjiek uit!

Heb je iets te vieren ofzo?

Zomaar een greep uit de opmerkingen die je als niet-dagelijks-een-jurk-dragende-dame kan krijgen, mocht je 's ochtends eens een jurkje of rokje uit de kast hebben gevist. Een spijkerrokje met laarzen kan nog nét, maar zodra het ook maar iets zwieriger is of er pumps om de hoek komen kijken, dan kun je je erop voorbereiden dat je de hele dag moet vertellen dat je niet jarig bent, dat je niet naar een begrafenis moet en dat je ook niemands bruiloft hoeft te vieren

Jammer. Want hoewel de meeste mensen mij kennen als iemand in T-shirt, spijkerbroek en sneakers, heb ik een geheime liefde voor jurkjes. Ik heb er onlangs twee gekocht, die bevinden zich nu in mijn kast, samen met de andere vier die ik al had, en zelden aan heb.

Het eerste jurkje dat ik laatst kocht was casual genoeg om niet heel erg op te vallen tussen mijn normale kleding, dacht ik, tot ik er de kroeg mee binnen kwam. Resultaat was nummer 2 van de bovenstaande drie opmerkingen, gevolgd door enkele verbaasde blikken van anderen. Maar het jurkje is natuurlijk wel heel leuk. De tweede jurk heb ik (behalve enkele zwijmelsessies voor de spiegel) nog niet gedragen. Het is namelijk niet zomaar jurk.

Het is de jurk die ik heb gekocht om een Heel Groot En Belangrijk Feest in te vieren, als (áls, want ik schijt zeven kleuren bagger voor het eindoordeel en durf nérgens op te hopen) ik binnenkort mijn masterscriptie heb volbracht. En als ik die aan heb, mag iedereen vragen of ik een feestje heb en of ik wat te vieren heb. Dan heb ik een feestje. Dan heb ik wat te vieren.